Śladem MRDP - dzień 13

Środa, 2 maja 2018 · dodano: 03.05.2018 | Komentarze 3

Wstałam z nastawieniem, że poranek do najlżejszych należał nie będzie. Okazało się, że Mario zadbał jeszcze bardziej o to, aby do najlżejszych nie należał :D Stromy podjazd mógł być znacznie mniej stromy, gdybyśmy posłuchali Właścicieli Horyzontu ;) A my tuż po podjeździe skorzystaliśmy ze zjazdu, po to tylko, żeby za chwilkę TO jeszcze raz podjechać :D Toż ja anielskie pokłady wyrozumiałości mam - stwierdziłam po przeanalizowaniu swojej reakcji na konieczność ponownego podjazdu pod TO wzniesienie :)
A tak na serio, to nie mogłam się gniewać w najmniejszym nawet stopniu na Mariusza, tak pięknie nas prowadził po śladzie. Pomyłki liczone na palcach jednej ręki (fakt - w górach bolesne) to naprawdę bardzo dobry wynik :)
Tego dnia prześladował mnie strach przed Zakrętem Śmierci. Gdy tam dotarliśmy okazało się, że ponownie Strach ma wielkie oczy. Ten zakręt groźny jest raczej dla samochodów, widok jak to w górach przyprawił o szeroki uśmiech :)
Znacznie więcej strachu odczułam podczas zjazdu Szosą Stu Zakrętów. Myślę, że niejeden rowerzysta przeżywa podczas zjazdów tamtą drogą orgazm rowerowy ;) Ja miałam tam duuużego stracha.
Dziś ostatni dzień delektowania się górskimi widokami. Po drodze też Zamek Czocha. Trzeba kilka km zjechać, ale warto - myślę sobie. Mario już zdążył dostrzec, że zamki lubię, zatem zbytnio nie oponował. Niesmak powstał podczas wjazdu. Byłam zdegustowana, że kasy żądają za wjazd na dziedziniec, który pełny jest dostawczaków, stoisk plastikowych powleczonych reklamami. Mario stanął w kolejce i zapłacił za wejście. Dziękuję. Ja bym grosza nie dała. Te plastikowe stoiska, multum ludzików, zamknięta kawiarnia = brak szarlotki, to skuteczny sposób na wyperswadowanie wycieczki pt. "Śladami najpiękniejszych zamków Polski".